bronnen en oorsprong
De oorsprong van mineraalwater
Mineraalwater ontstaat door het doorsijpelen van regenwater. In de loop van tientallen jaren sijpelt het water in de grond en gaat het door verschillende lagen grond en gesteente, waar het op natuurlijke wijze wordt gefilterd en verschillende mineralen en sporenelementen opneemt. Vooral in gebieden met vulkanische oorsprong neemt het ook kooldioxide op.
De bodem: een natuurlijke waterfilter
© Maximilian Lehrke Photography Het water wordt gezuiverd en gefilterd door doorsijpeling. Hoe langer het water dit proces doorloopt, hoe meer mineralen het opneemt en hoe groter het zuiverende effect door de natuurlijke filtratie van de bodem.
Verrijking met mineralen en sporenelementen
Tijdens het filterproces wordt het water tegelijkertijd verrijkt met verschillende mineralen en sporenelementen. Welke mineralen en elementen welke samenstelling hebben, hangt af van de geologische factoren die op de locatie aanwezig zijn, maar vooral van de gesteentelagen. Het water ondergaat verschillende reacties met het gesteente aan neemt daarbij bijvoorbeeld
magnesium,
calcium,
waterstofcarbonaat,
natrium
en vele andere mineralen en sporenelementen op.
Deze zijn dan in opgeloste vorm aanwezig in het water en kunnen later - door het drinken van mineraalwater - gemakkelijk door het lichaam worden opgenomen.
Invloed van geologische factoren op een brongebied
© Maximilian Lehrke PhotographyDe Romeinse natuuronderzoeker Plinius de Oudere (23-79 na Chr.) erkende: “Water is van dezelfde aard als de grond waardoor het stroomt. Elk mineraalwater is een weerspiegeling van de regio en de geologische omstandigheden.
Mineraalwater, dat van nature calcium bevat, is afkomstig van kalksteen. Op zijn weg door kalksteen wordt mineraalwater ook verrijkt met waterstofcarbonaat. Als mineraalwater daarentegen door gipslagen stroomt, neemt het naast calcium ook sulfaat op. Als het door ondergrondse zoutlagen van de oerzeeën stroomt, wordt het verrijkt met chloride en natrium.
In regio's met een vulkanisch verleden, zoals de Eifel, worden mineraalwaters met natuurlijk kooldioxide geproduceerd - hierover dadelijk meer. Mineraal- en medicinaalwater uit gebieden met geologische breuken zijn bijzonder rijk aan mineralen. Dit zijn vooral de randen van bergketens zoals de Eifel, de Schwäbische Alb of de Oberrhein Graben. Het water vindt stromingspaden langs de ondergrondse breukvlakken van de rotsen en heeft de kans om mineralen uit het gesteente vrij te maken terwijl het zich vormt. Dit duurt echter lang. Als er natuurlijk kooldioxide op diepte aanwezig is, ondersteunt dit het proces van het oplossen van de mineralen uit het gesteente.
Door welke rotslagen loopt het Gerolsteiner mineraalwater?
© Gerolsteiner BrunnenGeen twee mineraalwaters zijn hetzelfde. Het niveau en de samenstelling van de mineralisatie zijn afhankelijk van de lagen waar het water doorheen is gegaan. Gerolsteiner mineraalwater komt uit een brongebied in de Vulkaaneifel dat uniek is in zijn geologie: met name in de regio Gerolstein komt kooldioxide van vulkanische oorsprong diep in contact met dolomiet, een kalksteen dat rijk is aan calcium en magnesium. Het koolzuurhoudende water lost waardevol calcium en magnesium op uit het anders bijna niet in water oplosbare dolomiet, waardoor het een natuurlijk mineraalwater wordt.
De rol van natuurlijk koolzuur
Hoe wordt koolzuur geproduceerd?
Koolzuur is koolstofdioxide dat een verbinding heeft gevormd met water. Onder druk, bijvoorbeeld in een gesloten fles, blijft de verbinding stabiel en is het koolzuur dus gebonden aan het water. Zonder druk lost de binding op en ontsnapt het koolzuur, of kortweg CO2, uit het water in vele kleine belletjes. Dit verklaart waarom bruisend water pas begint te bubbelen als je de fles opent, want daarvoor heeft de druk het koolzuur stabiel gehouden.
Goed om te weten
De kleine bubbles zijn niet het koolzuur zelf, maar slechts een deel ervan, namelijk het gas CO2. Het andere deel van het koolzuur - het water - blijft in de fles.
Bestaat er natuurlijk koolzuurhoudend mineraalwater?
Er is één voorwaarde om mineraalwater te bestempelen als natuurlijk koolzuurhoudend mineraalwater: het water absorbeert kooldioxide wanneer het door de verschillende rotslagen sijpelt op weg naar de bron, wat resulteert in koolzuurhoudend mineraalwater. De omstandigheden bij de bron zijn hiervoor bepalend: het water kan alleen reageren met natuurlijke kooldioxideafzettingen als deze aanwezig zijn. In de Vulkaaneifel zijn deze ondergrondse kooldioxideafzettingen van vulkanische oorsprong. Het resultaat: een sprankelend mineraalwater met kooldioxide uit de bron. Om een verfrissend, evenwichtig mineraalwater zoals Gerolsteiner Sprudel te creëren, wordt tijdens de productie van het mineraalwater extra koolzuurgas toegevoegd. Aan Gerolsteiner mineraalwater wordt alleen natuurlijk koolzuur uit de Vulkaaneifel toegevoegd.
Is koolzuur gezond?
Indirect, ja. Kooldioxide levert namelijk een belangrijke bijdrage aan het veranderen van water in mineraalwater door de waardevolle mineralen uit het gesteente op te lossen en te binden. In het geval van Gerolsteiner zijn dat vooral calcium en magnesium. Deze mineralen bevinden zich in de verschillende gesteentelagen in de Vulkaaneifel - dankzij het kooldioxide vinden ze hun weg naar het water dat door de gesteentelagen wordt gefilterd.
Koolzuurhoudend mineraalwater wordt soms verdacht van het veroorzaken van brandend maagzuur, vooral bij zwangere vrouwen. Dit verband is echter niet bewezen. Wetenschappers gaan ervan uit dat de vergroting van de baarmoeder en de druk die deze uitoefent op de maag, brandend maagzuur veroorzaakt bij zwangere vrouwen.
Er gaat ook een hardnekkig gerucht dat vrouwen koolzuurhoudende dranken beter kunnen vermijden als ze borstvoeding geven. Veel moeders zijn bang dat het koolzuur via de moedermelk in de maag van de baby terechtkomt en winderigheid veroorzaakt. Dit is echter een ongegronde zorg, omdat deCO2 uit het spijsverteringskanaal van de moeder in de bloedbaan terechtkomt en via de longen wordt uitgeademd.
De ontdekking van Gerolsteiner mineraalwater - een toeval met verfrissende gevolgen!
Wilhelm Castendyck op zoek naar koolzuur
In de jaren 1880 ging de geoloog Wilhelm Castendyck op zoek naar natuurlijk koolzuur. De geologische kenmerken van de vulkanische Eifel brachten hem tot de veronderstelling dat er diep onder de grond afgekoelde lava was die voortdurend koolzuur afgaf. Hij spendeerde daarom weken en maanden aan het boren van boorgaten om toegang te krijgen tot de natuurlijke kooldioxidevoorraden.
Na enige tijd kwam hij een bron tegen en wilde hij uitzoeken of er koolzuur zat in het water dat uit de grond schoot.
© Gerolsteiner BrunnenKwaliteitsinspectie door Prof. Dr. Carl Remigius Fresenius
Om daar achter te komen, nam hij een staal van het water mee naar Prof. Dr. Carl Remigius Fresenius, de oprichter van het huidige Fresenius Instituut. Hij ontdekte dat het water niet alleen vol koolzuur zat, maar ook rijk was aan mineralen en erg goed smaakte.
Nu was het duidelijk dat de ontdekking van Castendyck een buitengewoon mineraalwater was, waarvan de vorming alleen mogelijk was door de unieke geologische omstandigheden van de vulkanische Eifel.
De oprichting van het merk Gerolsteiner
Dit oordeel van waarschijnlijk de meest gerenommeerde scheikundige van zijn tijd zette Castendyck ertoe aan om op 1 januari 1888 het merk Gerolsteiner op te richten, waarbij deze schat van de natuur aanvankelijk in kleikannen werd verkocht, later gevolgd door glazen flessen.
Mineraalwater bronnen van: waar komt mineraalwater vandaan?
Mineraalwater is afkomstig van mineraalwaterafzettingen waarin neerslagwater zich verzamelt nadat het is gefilterd door de bovenliggende rotslagen en verrijkt met mineralen. Er zijn waterafzettingen op verschillende diepten onder de grond. Mineraalwater wordt uit deze afzettingen gewonnen en gebotteld door mineraalwaterbedrijven.
© Gerolsteiner BrunnenGerolsteiner mineraalwater is afkomstig uit diepe waterlagen die veel dieper onder de grond liggen dan de grondwaterlagen in de regio. In tegenstelling tot conventioneel drinkwater, dat meestal wordt gewonnen uit grond- en oppervlaktewater en vaak kunstmatig wordt gezuiverd, komt Gerolsteiner uit diepten tot 250 meter. Dit diepe water kan onder andere vanwege de hoge mineralisatie niet worden gebruikt voor grondwatervoorziening. Gefilterd door de dikke rotslagen in de Vulkaaneifel, verzamelt het water zich druppel voor druppel tot natuurlijke bronnen die beschermd zijn tegen invloeden van buitenaf. Dankzij het natuurlijke kooldioxide blijft het fris en helder. En precies zo wordt het uiteindelijk weer naar boven gehaald en direct bij de bron gebotteld - oorspronkelijk puur en onvervalst.
Bronbescherming
Quellschutz
We investeren in digitale oplossingen voor effectieve bron- en productbescherming. We gebruiken innovatieve technologieën om onze processen te optimaliseren.
Geen druppel te veel